ΕΡΜΑΡΙ-ΒΙΕΙΓ ΚΑΤΡΙΝ

"...Ένας άνδρας με γενειάδα άνοιξε την πόρτα της καλύβας. Χαμογελούσε ευχαριστημένα. Πιο πολύ κι από το μαστίγιο που διέκριναν στο χέρι του, αυτό το χαμόγελο τρομοκράτησε τις αιχμάλωτες γυναίκες. «Ένα φάντασμα», σκέφτηκε η Γιοντίθ, «ένα απ' αυτά τα όντα που ξεπετάγονται από το μνήμα τους για ν' αρπά..