Άλλο είναι να γράφεις και να υποδύεσαι κι άλλο να γράφεις απροσχημάτιστα, χωρίς καμιά άλλη φιλοδοξία, πάρεξ της στιγμής εκείνης τη διάθεσή σου. Γράφεις για τον Δημήτρη Χατζή, τον Γιώργο Χειμωνά, τη Μέλπω Αξιώτη, τον Άρη Αλεξάνδρου, τον Γιάννη Ρίτσο γράφεις για την εκδότρια Νανά Καλλιανέση σχεδιάζεις..
Η αίθουσα του κονσέρτου είναι παλιά. Τυλιγμένη σε βαθύ κόκκινο βελούδο και σε σκιές. Απέξω η νύχτα, η βροχή, η πόλη του Βορρά και οι ομίχλες της. Μια γυναίκα καθισμένη στο πυκνό ακροατήριο με κλειστά μάτια ακούει το πιάνο κι έχει στα γόνατά της το πρόγραμμα που μιλάει, σε γλώσσα ξένη που δεν γνωρίζε..
Της απαγγέλει ποιήματα, της λέει ιστορίες, κυρίως την υπόθεση έργων θεατρικών, τραγωδίες κι αυτή τον ακούει τον ακούει, έχουν περάσει τρεις τέσσερις μέρες και δεν τον αφήνει να φύγει από το δωμάτιό της. Κάπου αισθάνεται ότι είναι τόσο μόνη της, και πως ο Ερμής της έπεσε από τον ουρανό. Μετά από κάνα..